رسم در آوردن لباس مشکی صاحب عزا
صاحبان عزا و خویشاوندان نزدیک مرحوم، طبق آداب و رسوم و عرف منطقه ای که زندگی می کنند، تا مدتی عزادار باقی می مانند. به طور معمول لباس تیره می پوشند، خود را نمی آرایند، تاج گل برای مراسم عزا سفارش می دهند و مردان موی سر و صورت خود را نمی تراشند. رسم متداول این است که تا چهل روز پس از فوت، اطرافیان عزا نگه می دارند، اما زنان و همسران متوفی ممکن است تا شش ماه یا یک سال هم عزا دار بمانند.
سه روز پس از خاکسپاری اقوام و دوستان صاحب عزا، او را تا درب مغازه اش مشایعت می کنند و با صلوات در مغازه را باز کرده و او را به سر کارش باز می گردانند. امروزه معمولا در مراسم ختم یا شب هفت، صاحب عزا از بستگان خواهش می کند که لباس سیاه خود را از تن بیرون آورند ولی خود صاحبان عزا به طور معمول تا چهلم رنگ تیره می پوشند.
مراسم چهلم متوفی
پس از چهلم، بستگان نزدیک به خانه صاحبان عزا رفته با خرید پارچه یا پیراهن رنگ روشن، آنها را از عزا در می آورند و جوان ترها را به آرایشگاه می برند.البته همسر فرد متوفی تا یک سال همچنان از آرایش کردن و شرکت در مراسم شادی اجتناب می کند.
صاحبان عزا پس از آنکه لباس تیره را از تن بیرون آورند به منزل اقوام رفته و از آنها برای همراهی و همدریشان تشکر می کنند.
اولین عید پس از فوت
بزرگترین عید مذهبی یا ملی پس از چهلم فرد متوفی، عید اول خانواده به حساب می آید. در این روز خانواده مرحوم در خانه خود می نشینند و اقوام به دیدن آنها رفته و با این کار غم را از دل آنها بیرون می کنند. این رسم در مناطق مختلف ایران به شکل های گوناگون اجرا می شود اما شکل کلی آن همین است و تنها نوع هدایایی که برای از عزا در آوردن می برند یا برخی دیگر از جزئیات آن متفاوت است.